Rautt herbergi, flöktandi kerti og safarík kona í svartri grímu, með kattaeyru. Fætur hennar eru útbreiddir og bíða þess að verða refsað. Er þetta ekki það sem hvern grimmur macho karl dreymir um, er þetta ekki sjónarspilið sem heilinn hans ímyndar sér? Nærbuxurnar sem hanga úr munni hennar undirstrika aðeins niðurlægingu hennar. Það er verið að troða henni alla leið inn, andspænis, en hver á að vorkenna henni? Hútar hennar sveiflast frá hlið til hliðar, þenjandi hani hennar slær blautu holu hennar fast. Og það er engin önnur leið með tíkina - hún verður að hlýða hógværð öllum skipunum meistarans!
Ég get sagt að gaurinn er mjög heppinn að svo sætar snyrtifræðingur vildu gleðja hann og hver um sig hrifinn af æstum hananum sínum með sinni heitu tungu. Vinkonurnar þrjár gleyma ekki hvor annarri heldur - ástríðufullir kossar gera þær brjálaðar og þegar þær sjúga kraftmikið skaftið frá þremur hliðum eru augun á myndavélinni svo slöpp og maður sér að þær hafa mjög gaman af þessu ferli. Æ, hvað ég myndi elska að ríða þröngu rifunum þeirra og hella gosbrunninum mínum yfir þær allar þrjár!
♪ láttu einhvern rífast ♪